Postęp prac idzie stopniowo z uwagi na rozmiary obiektu, jak i wysokie koszty. Sukcesywnie kolejne części zabytku odzyskują urodę i dobrą kondycję. Remontowany budynek jest jednym z najpiękniejszych przykładów reprezentacyjnej architektury rezydencyjnej z 2. połowy XIX wieku. Został wzniesiony w latach 1875–1877 według projektu Leandra Marconiego dla Konstantego Zamoyskiego.

Dekoracja z głową kozła

Po wyremontowaniu w 2019 r. elewacji frontowej korpusu głównego pałacu prace przeniosły się na elewację ogrodową. Konserwatorzy oczyścili i uzupełnili ceglany mur oraz wykonali prace restauratorskie przy sztukateriach oraz elementach architektonicznych z cementu romańskiego, naśladującego kamień.
 

Po usunięciu wtórnych przemalowań i nieestetycznych uzupełnień, konserwatorzy odkryli dekoracje o wysokiej klasie artystycznej. Na szczególną uwagę zasługuje pełnoplastyczna głowa kozła - elementu nawiązującego do herbu rodziny Zamoyskich. W płycinach nad i pod kozłem najprawdopodobniej znajdowały się kiedyś inskrypcje. Ze względu na brak przekazów, specjaliści nie podjęli się prób ich odtwarzania.

Znikła markiza

Ważną zmianą wpływająca na odbiór zabytku było usunięcie współczesnej markizy i innych urządzeń technicznych. Zostały one zamontowane przez poprzedniego najemcę i przez lata szpeciły ten piękny budynek.

Miejska dotacja na tegoroczne prace wyniosła 80 tys. zł, co stanowi ponad 67% kosztów remontu.
 

Stowarzyszenie Architektów Rzeczpospolitej Polskiej, będące właścicielem pałacu, zapowiada kontynuację remontu elewacji ogrodowej w przyszłym roku.