Zamurowane drzwi zostały odkryte podczas remontu przejazdu bramnego kamienicy z początku XX wieku. Dzięki specjalistycznym zabiegom udało się odtworzyć ich urodę. Odnowione drzwi wróciły na swoje miejsce.

Ta udana renowacja, wykonana na zlecenie Stołecznego Konserwatora Zabytków potwierdza, że warto poddawać konserwacji zabytkowe elementy obiektów.

Odkryte drzwi poddano renowacji z pieczołowitością i dbałością o szczegóły. Udało się zachować i przywrócić charakterystyczne elementy, takie jak okucia w postaci zawiasów, szyldów, klamek. Odtworzono także sposób pierwotnego wykończenia, czyli mazerunek, imitujący na sosnowym podkładzie drewno dębu.
 

Zamurowane drzwi

Prace renowacyjne rozpoczęły się od rozebrania ceglanej ścianki przysłaniającej je od strony lokalu, do którego kiedyś prowadziły. Po zdemontowaniu i przewiezieniu do pracowni, zostały poddane dezynfekcji i dezynsekcji. Następnie rozebrano je na poszczególne elementy. Dzięki temu można było oddzielić części do wzmocnienia i uzupełnienia od tych przeznaczonych do niezbędnej rekonstrukcji.
 

Kołatek i grzyby

Zły stan drzwi został spowodowany ich zamurowaniem. W wyniku braku wentylacji i silnego rozwoju grzybów i pleśni, a także żerowanie owadów niektóre fragmenty stolarki dosłownie rozpadały się w rękach.

Dolna płycina drzwi, jak i ozdobne elementy wokół niej, była sproszkowana. Całkowicie zdegradowane były dolne partie elementów pionowych ościeżnicy w wyniku rozkładu brunatnego drewna. Zniszczona, połamana i niemożliwa do uratowania okazała się również górna płycina. Elementy te zostały zrekonstruowane. Wykonano szereg wstawek, niewielkie ubytki zaszpachlowano.

Zachowany szyld posłużył do wykonania rekonstrukcji drugiego, który został odlany z mosiądzu. Znaleziono na rynku wtórnym i zamontowano klamkę identyczną jak historyczna. Na koniec wykonano rekonstrukcję mazerunku imitującego drewno dębu.

Zdjęcia: Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków